Ameryka Środkowa 2014 – Ekwador,Kolumbia

Szybko minęły trzy tygodnie naszego wyjazdu, pokonaliśmy ok 2000 kilometrów  autobusami, pewnie z dwieście taksówkami, kilkanaście na własnych nogach, odbyliśmy 14 przelotów samolotowych( tak naprawdę jeden mniej, ale poco kusić los), pływaliśmy pirogami i promai , jechaliśmy ekwadorską koleją. Choć prognozy nie były optymistyczne , towarzyszyło nam prawie cały czas słońce, powodując , ze co nie którzy dwa razy zmienili skórę(nie mylić ze zmianą charakteru), towarzyszyły nam też dobre humory, pomagając przetrwać czasami naprawdę trudne chwile i jeszcze raz Czytaj dalej →

Od dwóch dni nic nie robimy , smażymy się na plaży, schładzamy w falach morza  karaibskiego, pijemy miejscowe piwko Columbiana, zajadamy  pysznymi owocami morza, ……i bardzo , bardzo do Was tęsknimy. Czytaj dalej →

Wrzucamy spakowane jeszcze wieczorem plecaki do taxi  i już o 6  rano ruszmy w stronę dworca autobusowego w Luacatanga .Rozpoczyna się jeden z trudniejszych momentów naszej wyprawy, najpierw pokonujemy  w kilka godzin drogę do kolumbijskiej granicy, samo jej  przekraczanie nie nastarcza zbytnich trudności, plecaki na plecy   i do przodu, najpierw zabierają nam po stronie ekwadorskiej żółte karteczki (dostaliśmy  je wjeżdżając , kiedy to było?!) i  pieczątkują paszporty , przechodzimy dwieście metrów i meldujemy się  przy okienkach  graniczników kolumbijskich, pieczątki , i   …….to  już wszystko.Zostawiamy plecaki w masakrycznym hosteliku w Ipiales, i jedziemy zobaczyć nieodległe Sanktuarium Las Lajas, miejsce kultu maryjnego, niezwykle popularne w całej Ameryce południowej, taka nasza madonna z Częstochowy.Sam ołtarz wkomponowany jest w skalę na której dokonywały się objawienia, do ołtarza dobudowano niezwykły kościół  na moście zawieszonym nad głębokim kanionem, wzdłuż drogi prowadzącej do świątyni, na skałach umocowano setki tabliczek  z podziękowaniami za uzdrowienia i opiekę miłosiernej  Marii, Oczywiście  wokół kwitnie również  różnego rodzaju biznes, skutecznie pomagając utrudzonym turystą pozbyć się zgromadzonych  pieniędzy. Czytaj dalej →

Rankiem pobudka, …..ktory to już raz skoro świt , o 7-mej mamy do odbioru bilety na pociąg do miejscowości Simbambe, trasa wykorzystywana przede wszystkim turystycznie, prowadzi bajecznym, krętym szlakiem, dając nam możliwość podziwiania cudownych krajobrazów centralnej Sierry, podróżują z nami niezwykłe Seniority z Guayaquil, wyposażone w przenośną kolumne rozkręcają zabawę w calym wagonie, po chwili orientujemy się że jesteśmy na imprezie urodzinowej, dziewczyny porywają nas wszystkich do tańca, dając nieźle czadu, urodzinowy tort smakuje wybornie i muszę jeszcze tylko dodać -dla porządku……. że seniora będąca w wieku swoich koleżanek obchodziła …..74 urodziny.Zabawa zresztą dopiero się zaczyna ,na końcowej stacji czeka na nas grupa indian prezentująca lokalne tańce, ubrani w tradycyjne stroje, pięknie wyrażają w tańcu opowieść o prostocie i trudach ich życia. …by po chwili porwać nas do tańca, Marka duzy nos wpadł chyba w oko jednej indiance , bo mu nie odpuszcza i ciagnie do każdego tańca, Jacek formuje wesolego tanecznego węża i już cały plac jest nasz. Czytaj dalej →

Wieczorem docieramy do Baños, szybki przegląd hosteli , i decyzja zostajemy w SamySacha, szybko ruszamy w miasto żeby zdążyć jeszcze coś przekąsić, ostatecznie lądujemy w eleganckiej restauracji, smacznie , ale końcowy rachunek smakuje nam mniej, ale jest plus jeszcze udaje się nam w sąsiadującej z knajpą agencji turystycznej zaplanować jutrzejszy dzień, wracamy do hostelu, planując po powrocie wczasy w Ciechocinku, żeby odpocząć po urlopie. Wstajemy skoro świt bo przecież czeka na nas przygoda, za oknem leje, pada zresztą od wczorajszego wieczora, z dużymi obawami witamy się z naszym przewodnikiem Polo, który wyposaża nas w eleganckie kalosze i wodoodporne poncza, jedziemy  busem do położonego  o 60 km. i 1000 metrów niżej Puyo, tam  zaczyna się  amazońska kraina Orientu. Polo prowadzi nas do stworzonego przez rząd Ekwadoru  rezerwatu zwierząt, którego główną atrakcją są różne zamieszkujące selwe małpy, pogoda się poprawia a możliwość zabawy z tymi towarzyskimi zwierzętami poprawia humory. Czytaj dalej →

Dobre doświadczenie z komunikacją miejską zachęca nas do skorzystania z tej formy transportu ,wstajemy  skoro świat bo do terminalu autobusowego mamy dobrą godzinę, przydaje się Marka mała znajomość hiszpańskiego i życzliwość współpasażerów, za całe 3 dolary wszyscy docieramy do dworca, i po krótkiej chwili pędzimy do oddalonego prawie  o 100 kilometrów od Quito , małego miasteczka Otawalo, słynnego na cały kraj z sobotniego targu, szybko łapiemy fajną miejscówkę na nocleg , chyba w nagrodę za Quito, bardzo czystą i na dodatek tanią. Już po chwili ruszamy w stronę głównego Plaza de Ponchos.Malowniczy dla nas egzotyczny świat, bo właściwie całe miasteczko to jeden wielki marcado-rynek. wszędzie piętrzą się stosy szali, koszul, narzut, ponczo w setkach barw, okolice wszak  zamieszkują najlepsi w Ekwadorze tkacze, w powietrzu pełno  smakowitych zapachów, szybko nadrabiamy zaległości śniadaniowe racząc się miejscowymi specjałami, ruszmy dalej pomiędzy rozłożonymi na  chustach plonami tej ziem, żółtą kukurydzą, czerwoną fasolą , białym quinua, zielonymi awokado i jeszcze 100 innymi , których nazw nawet nie znamy. Czytaj dalej →

Wszystko idzie zgodnie z planem i po kilku godzinach lotu ponownie  jesteśmy w Quito, dla zaoszczędzenia czasu bierzemy taksówki i po chwili już mkniemy przez coraz bardziej mroczne ulice miasta, na równiku dzień i noc zaczyna i kończy się około 6, przejazd do centrum okazuje się prawdziwą wyprawą , duży ruch , uliczki to opadające w dół , to pnące się nieomal pionowo w górę, po godzinie docieramy do pierwszego hotelu-drogo, drugi to mordownia ale taniej , zostajemy, takie małe połączenie hostelu z kapliczką w tandetnym wykonaniu, jesteśmy w dzielnicy Mirascal – nowej części miasta, pełnego barów i klubów muzycznych, ruszamy na nocne zwiedzanie i wkrótce lądujemy w jednym z nich-początkowo sceptyczni , po chwili ruszamy zachęcenie przez miejscowych w tany  w rytm gorącej salsy granej przez fantastycznie bawiących się przy tym muzyków, był  super. Czytaj dalej →

Lądujemy na Galapagos a konkretnie na wyspie Baltra , mocne uderzenie ciepła od razu daje nam do zrozumienia że będzie gorrrąąco… wokół wszystko suche jak pieprz jedynie setki kaktusów i wulkaniczne skały. Przechodzimy procedury wjazdowe, i opuszczamy tą nieprzyjazną wyspę ,najpierw kilka minut  autobusem , później promem wąskim przesmykiem pomiędzy wyspami i  lądujemy na  Santa Cruz, negocjacje z właścicielami pickapów i po około pół godzinie docieramy do miasteczka Puerto Ayor , które zaplanowaliśmy jako naszą bazę wypadową , jest  cholernie gorąco, już próby znalezienia hotelu uświadamiają nam , że jest tu drogo,, nawet bardziej niż drogo, bardzo …….drogo, cóż w końcu to jedyne tego typu miejsce na świecie  po prostu GALAPAGOS, wyspy zaczarowane. Czytaj dalej →

Strefy czasowe i sen , ciężko to razem pogodzić lecz dajemy jakoś radę i już o 7.oo (13.oo naszego czasu) siedzimy na śniadanku w hotelu, przed odlotem Marek zaplanował krótkie zwiedzanie ,wylot mamy o 14.20. Spacerkiem przez starą dzielnicę Bogoty zmierzamy do  jednej z największych  lokalnych atrakcji , kolejki linowej , która wyciąga nas na szczyt góry z której rozpościera się wspaniały widok na stolicę Colombii. Pogoda jak narazie dopisuje oby tak dalej !!! Na lotnisko  docieramy na czas mimo , że zamówiony do hotelu duży bus okazuje się dwiema małymi taksówkami. W Bogocie 80% taksówek jest wielkości tico , rzeczy pozornie niemożliwe stają się do zrobienia , nie pękamy , z plecakami na kolanach docieramy na lotnisko. Na lotnisku  okazuje się, że nasz lot do Cali ma 2 godz . opóźnienia próby uzyskania jakichś informacji okazują się nie takie proste, bo większość obsługi no able anglezis , w końcu udało się  wiemy już wszystko , a przy pomocy google translatora załatwiamy  racje żywnościowe. Czytaj dalej →

Najcięższy plecak 19 kg najlżejszy 15kg , pakowanie wychodzi nam coraz lepiej zwłaszcza , że czeka nas parę stref klimatycznych do pokonania . Latanie też nam przychodzi coraz lepiej , dobrze bo tym razem trochę polatamy. Dziewczynom wychodzi najlepiej latanie po sklepach wolnocłowych , a nam po barach. Stare powiedzenie kto ze sobą nosi ten się nie prosi sprawdza się w samolocie , plecaki schudły nam o parę litrów. Dolecieliśmy… do Hotelu w Bogocie dowiozło nas coś w rodzaju Tico kombi . Czytaj dalej →