Otawalo na Indiańskim Targu

Dobre doświadczenie z komunikacją miejską zachęca nas do skorzystania z tej formy transportu ,wstajemy  skoro świat bo do terminalu autobusowego mamy dobrą godzinę, przydaje się Marka mała znajomość hiszpańskiego i życzliwość współpasażerów, za całe 3 dolary wszyscy docieramy do dworca, i po krótkiej chwili pędzimy do oddalonego prawie  o 100 kilometrów od Quito , małego miasteczka Otawalo, słynnego na cały kraj z sobotniego targu, szybko łapiemy fajną miejscówkę na nocleg , chyba w nagrodę za Quito, bardzo czystą i na dodatek tanią. Już po chwili ruszamy w stronę głównego Plaza de Ponchos.Malowniczy dla nas egzotyczny świat, bo właściwie całe miasteczko to jeden wielki marcado-rynek. wszędzie piętrzą się stosy szali, koszul, narzut, ponczo w setkach barw, okolice wszak  zamieszkują najlepsi w Ekwadorze tkacze, w powietrzu pełno  smakowitych zapachów, szybko nadrabiamy zaległości śniadaniowe racząc się miejscowymi specjałami, ruszmy dalej pomiędzy rozłożonymi na  chustach plonami tej ziem, żółtą kukurydzą, czerwoną fasolą , białym quinua, zielonymi awokado i jeszcze 100 innymi , których nazw nawet nie znamy. Po południu ruszamy jeszcze nad lokalne kąpielisko z chyba 30 metrową Cascade Peguche, przechodzimy po moście linowym, zaglądamy na walki gallos (kogutów)w centrum, razem z miejscowymi dopingujemy w 10 minutowej walce naszego koguta. Padamy w pokojach, pełni wrażeń , lekko się tylko odkażając po lodach jedzonych na ulicy , fantastycznych sałatkach owocowych i tych innych nieznanych specjałach lokalnych kuchni, których mogliśmy skosztować. Rankiem budzi nas słońce, zachęcając do wyprawy nad  Lago de Pablo, z królującym nad okolicą wulkanem Imbabura, jedziemy autobusem pełnym miejscowych indiagenos, przystanek jest tam gdzie klient, stajemy często zabierając przepięknie ubranych Indian , szczególnie kobiety, dziewczyny w  bialych bogato zdobionych haftem bluzkach, w czarno-granatowych spódnicach, z szalami na głowach wzbudzały zachwyt chłopaków , dziewczynom podobali się eleganccy mężczyźni w białych spodniach i czarnych ponczach, każdy obowiązkowo z grubym plecionym warkoczem. Zwiedzamy brzegi jeziora, ruszamy w krótki rejs i  wracamy, bo po południu ruszamy autobusem Aleją Wulkanów w stronę Baños, po drodze mamy okazje podziwiać niesamowite widoki , droga to pnie się w górę, by po chwili opaść w dół, , za oknami szachownica pól , lasów, łąk,  na zboczach wulkanów tworzy naturalny patchwork, w promieniach chowającego się słońca, dostrzegamy wyniosły na 5900 metrów szczyt wulkanu Cotopaxi, zapada zmierzch.

Ojciec Redaktor

 Okiem obiektywu

Na wyjazdach jemy dużo owoców i czasem ciężko je przetransportować do hotelu

Za karę przegrane koguty trafiają do garnka … motywacja jest najważniejsza…

Hmmm… z której zrobić staremu sweter

Chodząca fisharmonia

Wspaniały pomysł na uliczną latarnię

Uśmiech jest najlepszy na wszystko…