Z Belize do Gwatemali

Kolejny dzień znowu te same buźki ale trzeba jakoś wytrzymać 🙂

Skoro świt  Marek i Waldek ruszają na dalsze poszukiwania warsztatu  reszta przewraca się z boku na bok w łóżkach.  Warsztat  nie budził początkowo zaufania, jednak właściciel  staje na wysokości zadania zakleja dziury a szczelność sprawdza w rzece. Pakujemy auto i ruszamy na rekonesans. Ludzie  okazują się bardzo życzliwi chętnie pozują do zdjęć czarno-białych !!! fajnie byłoby zostać  dłużej aby poczuć tą specyficzną atmosferę niestety jak to mówią komu w drogę temu czas do Gwatemali czyli kolejna granica do pokonania. W drodze dogania na pech ( bo to dzisiaj 13.03.2013) mimo  wspaniałych umiejętności kierowcy  kamień  pyk i szyba sruuuu… trzeba  użyć lakieru. Adijos  dolaros, szybos nie obejmujos ubezpieczenios , wszyscy się śmiejos. Granicę z Gwatemalą pokonujemy w ok półtora  godz. i nawet nie trzeba był wyciągać bagaży z samochodu , a po kserokopię  paszportu  Marek musiał jechać do pobliskiego miasteczka  na wszelki wypadek zrobił pięć odbitek , jeszcze tylko obowiązkowe odkażanie samochodu i już mkniemy  do Flores  małego kolorowego miasteczka położonego na wyspie  połączonej  groblą z lądem. Cumujemy w małym hoteliku na wjeździe , może hotelik to dużo powiedziane po prostu jest łóżko , jest kibel ,zielona lamperia  jest ok…  Pakujemy bagaże do pokoi  i ruszamy w miasto aby zdążyć przed zmierzchem, który w tej szerokości geograficzne j przychodzi nader szybko . W barze nad brzegiem jeziora ostudzamy się  Cobalibre, korzystając  z barowego  internetu  mamy możliwość uzupełnić bloga. Na lokalne specjały  udajemy się do baru w naszym hoteliku ,  nie wszyscy trafiają z zamówieniem  ,  chłopaki skuszeni palącym  się grilem  zamówili żeberka , kelner potraktował zamówienie zbyt dosłownie i przyniósł same kości , potwierdziła się maksyma jaki hotel takie żarcie , tęsknimy za rosołkiem i schabowym ( szczególnie gorąco pozdrawiamy nasze mamusie , teściowe , babcie ) w barze obok dojadamy  buritos  które na wszelki wypadek zapijamy  tekillą .

Nowy dzień , nowe wyzwania , przed nami główny cel naszej wyprawy Tikal , pogoda pod znakiem zapytania  w czasie jazdy z każdym kilometrem chmur ubywa  odkrywając niebo  mamy farta zapowiada się piękny słoneczny dzień . Tikal stare miasto Majów  w czasach swojej świetności zamieszkiwane  przez ok 12 tyś osób . Opuszczone w dziesiątym wieku w tajemniczych okolicznościach. Przez tysiąc lat ukryte i porośnięte przez dżunglę  teraz stanowi największa atrakcję Gwalemali.  Zostawiamy naszego dzielnego choć trochę pechowego rumaka na parkingu i ruszamy. Po wejściu na szlaku naszej wędrówki wyrasta olbrzymie święte drzewo Majów Cebui , 70 m wysokości robi wrażenie , piękne i majestatyczne. Wędrujemy dalej  nasłuchując odgłosów tropikalnego lasu , w końcu jest…. przed nami  roztacza się  widok na Grande Plaza z dwoma bliźniaczymi piramidami . Zwiedzamy kolejne  budowle podziwiając kunszt starożytnych budowniczych , największe jednak wrażenie robi na nas piramida numer 4  mająca 65m wysokości , wspinamy się w górę(nawet Beata której  ze swoim lękiem  wysokości)  , po chwili wiadomo już było, że warto , przed nami  rozpostarł się wspaniały widok .  Z oceanu dżungli  niczym wyspy wynurzają się  szczyty kolejnych piramid. Przez jakiś czas siedząc na szczycie staramy się jak najwięcej  zachować w naszej pamięci. Wracamy  bo przed nami jeszcze  280 km drogi  do Rio Dulce. Po drodze robimy małe zakupy takos , naczos  i maczetos.  Miasteczko okazuje się  małym i cichym  pomijając to , że przez jedyną ulicę jaka tu jest, przejeżdża 10 tirów na minutę w dodatku pod górę, aby czuć klimat tego miejsca lokujemy się w hotelu przy samej drodze . Znowu udało się pokonać kolejny etap naszej podróży idziemy na miasto w poszukiwaniu przygód a konkretnie zupy , bierzemy zupę z owoców  morza , podczas oczekiwania kucharka kilkukrotnie wychodziła do pobliskich straganów po kolejne produkty , zaczęliśmy się bać , zwłaszcza po ostatniej nie udanej do końca kolacji , rezultat jednak przerósł mocno nasze oczekiwania na stół wwędrowały olbrzymie talerze  z których wystawały olbrzymie kraby , krewetki a nawet cała ryba  palce lizać  radości nie było końca łącznie z fotami przy zastawionym po brzegi stole. Powrót do hotelu i zebranie całej redakcji na dywaniku  u naczelnego , na którym mają być omówione obchody urodzin naszego redakcyjnego kolegi Dariusza ,  padło wiele słów i obietnic  zwłaszcza ze strony żony redaktora Dariusza. Nie możemy się doczekać aby skrócić czas oczekiwania idziemy spać.

Święte drzewo kolos a pod nim my mróweczki

Rośliny jak ze sklepu od Żulickiego tylko 100 razy większe

Przez tysiąc lat piramidy  pochłonoł las tropikalny

Trzeba się nachodzis aby je odnaleźc

Najlepiej się to robi z najwyższej z nich.

A może popatrzeć na nie z innej perspektywy

Liany wiją się we wszystkie strony

Tarzan  przelciał nad nami chwytając się lian

W dżungi drzewa mają konkretny rozmiar

Po piramidach chodziliśmy gęsiego

Każda piramida coraz piękniejsza

Jak ci Majowie wchodzili po tych schodach , przydała by się winda.

Majowie chcieli dosięgnąć gwiazd i być bliżej swoich bogów

Nie jest to puma ale zawsze coś

Pająki jadły nam z ręki ,  przyjemne zwierzątko

Dziwne kury chodziły po całej dżunglii