Kierunek Belize

Z góry przepraszamy za przerwy na łączach !!! brak internetu w 21 wieku ????

Pobudka , śniadanko i już mkniemy naszym białym rumakiem w kierunku Belize a konkretnie do Gales Point małej miejscowości położonej kilkadziesiąt kilometrów na południe  od  Belize City. Pogoda trochę się popsuła  lecz jesteśmy dobrej myśli. Po drodze robimy krótki postój w Cenot Azul  nad brzegiem Lago Bacalr , robimy też małe zakupy na miejscowym targowisku , chłopaki kupują płyty Cd ze stu siedemdziesięcioma  nagraniami ciszy , jeszcze raz potwierdziło się powiedzenie nie kupuj kota w worku czy też płyty w opakowaniu !!!  Granice przejeżdżamy bez problemów …tak  mi się tylko napisało , a naprawdę było tak : przejechaliśmy granicę i znaleźliśmy się w strefie niczyjej , po czym okazało się że powinniśmy zatrzymać się na granicy meksykańskiej aby podbić paszporty lecz tego nie zrobiliśmy kosztowało nas to 200 peso , cóż człowiek uczy się na błędach ale dlaczego własnych , potem jeszcze opłata wyjazdowa z Meksyku 25$  i obowiązkowe odkażanie samochodu za 5$. Próbujemy szturmować granicę  Belize i znowu niespodzianka, każą nam wyjść z samochodu i wziąć bagaże , granicę pokonujemy na piechotę drżąc o nasze zapasy, które nabyliśmy w Meksyku, a zwłaszcza o kilka butelek soku z agawy które ukryliśmy w samochodzie. Marek wraca aby przejechać samochodem , wszyscy obserwujemy czy Markowi uda się przemyt, kosztowało  nas to kolejne 10$. Podsumowując , przekroczenie kosztowało nas 215 $ 200 peso i ok. godzinę  niepewności co z nami będzie, zapomniałbym  jeszcze o ubezpieczeniu samochodu to kolejne 6$ , zmówili się czy co?  Europa to piękny kontynent. To już za nami , a przed nami 180 km do celu . Droga wydawała się dość dobra nie biorąc pod uwagę topasów (to takie tutejsze spowalniacze) w pewnym  momencie skończył Highway i zaczęła się szutrówka , mamy wybór albo szutrówką 60 km lub asfaltem 110 km. ale jak przygoda to przygoda ruszamy  Hummingbird Highway bo tak się nazywała nasza droga przez sam środek  Belizyjskiej dżungli , pierwsze kilometry pokonujemy  spokojne , wspaniałe widoki wynagradzają niedogodności  drogi . W pewnym momencie  ping.ping.ping… nasz biały rumak daje znać że mało powietrza w tylnym lewym kole . stało się złapaliśmy gumę .co tam szybko bierzemy się do wymiany koła bo zaczyna się zmierzch a noc w środku belizyjskiej nie jest dobrym pomysłem niestety koło przypięte na kłódkę a kluczy niet ??? . wszelkie próby przecięcia kłódki spalają na panewce  i nagle z mroku dżungli wyłaniają się nasi wybawcy i na dodatek mają piłkę do metalu!!! Tniemy udało się opona wymieniona ,ostatnia wymiana zdań z tubylcami  aby im podziękować obdarowujemy ich ostatnią butelką Trekilli. Ruszamy przez mrok ,pozostało jeszcze 25 km , highwey zamienił się  w drogę gorszą niż ta do Miechęcina (słowa Darka) , nagle ping…ping…ping… nie tylko nie to , a jednak , kolejna opona nie wytrzymała spotkania z dżunglą ,powietrz syczy , dookoła ciemno, komary  napieprz…ją  nie ma wyjścia tniemy dalej co będzie to będzie , Bozia nad nami jednak czuwała , docieramy na stację benzynową , dopompowujemy koło i szukamy  wulkanizacji. Pytamy pierwszego , drugiego potem trzeciego tubylca, niestety nadają na innych falach jak to w Belize.  Grupa się rozdziela  , część osób idzie szukać Hotelu , a Marek z Waldkiem ruszają w poszukiwaniu warsztatu , co okazało się dość trudne, każdy pokazywał gdzie indziej aż w końcu okazało  się , że to 100m od nas , niestety było zamknięte, umówiliśmy się na rano.  Białego rumaka  pozostawiamy obok komisariatu Policji z nadzieją, że tam będzie bezpieczny, chociaż wieczorkiem przy soku z agawy padła propozycja  aby ktoś spał w samochodzie , pod koniec imprezy propozycja upadła . Uśmiechami  podsumowujemy cały dzień , będzie co wspominać , idziemy spać.

Z kącika podróżnika

Na naszej trasie Belize, dziwne miejsce jak na standardy nawet Ameryki Środkowej, tylko ok.280 tysięcy mieszkańców ,z 22 tys. powierzchni, takie nasze województwo, niezwykłość polega na odrębności językowej-jedyny kraj regionu gdzie oficjalnym jest angielski, a mieszkańcy w większości mają czarną skórę, ten angielski zresztą też jakiś dziwny, kolor tylko się zgadza, waluta to dolar belizyjski liczony 2 do jednego, belize czyli jeszcze do niedawno Honduras Brytyjski,  należy do Wspólnoty Brytyjskiej, a na jedno dolarówce widnieje Elżbieta II ,to kraj byłych niewolników ,którzy wykształcili specyficzną kulturę, zwaną grifuna. Państewko przyciąga turystów z całego świata, przede wszystkim bractwo nurkowe ,bo wzdłuż całego wybrzeża ciągnie się fantastyczna rafa barierowa osiągalna z Ambergis Caye ze słynnym San Pedro z piosenki Madonny, cudne plaże ,bogactwo podmorskiego świata, luz mieszkańców żyjących w rytm regge, słońce, trochę ziela oj.  prawie raj. Nie jest łatwo tu wjechać, trzeba pamiętać o opłacie wyjazdowej z Mexico(25$), dać się opłukać chemią na granicy (5 $),dać sobie wbić samochód w paszport i już prawie w drogę, benzyna w galonach ok3$ beliz. czyli ok 5 zł, śniadanie w Dangriga – pełny wypas ,folklor, ok 8$ beliz., maczeta w żelaznym 11$beliz. za tyle kupiłem, naprawa dwóch kół w miejscowym zakładzie wulkanizacyjnym 25$ belize(45zł.),parking pod posterunkiem policji -free, hotel standard 1 gwiazdka coś ok. 60 zł., widoki nie zapomniane.

Pascador

Cenot Azul , niestety nie ma czasu nakąpiel

Głębokość w cenocie ok.90 m jak się dobrze przyjrzeć to widać dno

Lodziarz nie budził zaufania , postanowiliśmy nie próbować lodów

Humory dopisują ale to cisza przed burzą

Wymiana opony w środku dżungli  Jacek z Waldkiem odkręcali reszta odganiała dziką zwierzynę

Udało si przeżyliśmy , na koniec fota z naszymi wybawicielami

Wieczorem omawiamy plan działania na następny dzień , rozmowy się przeciągnęły

Dwa koła to trzeba mieć farta

Filia Kozłowskiego w Belize

Innowacyjny sposób sprawdzania szczelności

Palmy  jak u ns topole rosną wszedzie

Jacek załatwia trawę u miejscowego rostamana

Pelikany jadły nam z ręki

Willa z samochodem to tutaj standard